Friday, September 23, 2011

İ.S.

İçimdeki tren durdu. Kahvenin tadı acı. Geriye sadece sevinçli ve çığırtkan zamanlardan kalan iç burkan hatıralar. Çoğu acılı ve kederli ve kızgınlıklarla geçen zamanlardan sadece mutlu anlar geliyor aklıma. Şaşıyorum. Donmuş zaman ve mekan. Felç olmuş bir çocuğun şenlikli sokak anıları, ayrılık penceresinin önünde. (Evet doktor biliyorum, o da söylerdi azametli cümleler kurduğumu.)

3 comments:

Anonymous said...

"...okuduğu şövalye romanlarının tesiriyle kendini şövalye zanneden don kişot'a benzetebilirsiniz beni, lakin onunla aramızda mühim bir fark var, ben kendimi don kişot'a benzetiyorum, -doktor-..." sözün azameti bittiyse, atla ruhuna azametli bir ata biner gibi, sür be don kişot...

tarhani said...
This comment has been removed by the author.
İnsanın cehaletten lal olması said...

İ.S.yi fehmetmek her yiğidin harcı değildir. Bu yazıyı anlamak için İ.S. treninin arkasına bir bayrak misali, yüzünde Petriksi bir aptal gülüşle, çocuklar gibi şen asılmak gerektir. Ve dahi, Doğunun çorak topraklarından ayakların kesildiğinde herkesin içinde gözyaşlarını tutamamaktır. Velhasıl, bu yazı iki kişiliktir. Başka da kimseye yer yoktur vesselam.