Çatı Katından

Arabaların yıldızlara bu kadar saygısız olduğunu buradan görebiliyorum. Kızıyorum tabi. Altlarındaki asfaltı çekip hepsini sanayi atıklarının yavaş ve koyu aktığı kirli dereye dökmek istiyorum. Uzaktan bakmak ve düşünmek her zamanki gibi rahatlatıyor beni. Yıldızlara bakıyorum. İlgisizlikten kahroluyorlar gibi de durmuyorlar. Tam tersi sinir bozucu bir huzurla gök kubbenin tavanında asılı duruyorlar. Saygısızlık karşısında bir şey yapacak gibi de durmuyorlar. İçlerinden bir temsilci seçseler ve aşağıya gönderseler: Ateşler saça saça bütün asfaltların üzerinden geçse ve eritse. Geriye sekiz buçuk santimlik bir çakıl yığını kalsa. Hiçbir araba bir yere gidemese. Kalsalar kaldıkları yerde. Sürücüleri sinirle tekerlekleri tekmelese. (Ben halk düşmanı mıyım doktor?) Ellerini bellerine koyup çaresiz bir tavırla etraflarına baksalar. Nafile fikirler ileri sürseler. Belediyeyi suçlasalar. ( “başbakan uyuyor mu kardeşim?” deseler.) Sonra bakışları gökyüzüne dönse ve yıldızları görseler. Acaba kaç tanesi o anda dehşete kapılıp kaç geceler boyunca altından geçtikleri yıldızları ihmal edip saygısızlık yaptığını fark eder? Herhalde çoğu ilgisiz bir bakış fırlatıp derdine dönecektir. Binlerce arabanın yollarda takılıp kaldığını hayal ediyorum. Helikopterlerden çekilmiş görüntüler süslüyor kalabalık zihnimi. Sanki üzerine konuşulacak bir şey varmış gibi spikerin analizleri kulağımı tırmalıyor: Binlerce araba yollarda. Kimi sürücü arabaları terk edip yaya yollarına devam ediyor… (Ben halk düşmanı mıyım doktor? Hayır, sen değil ama halk düşmanı bir bilinçaltın var.) Karşı tarafta pırıltılı ışıklarıyla duran yüksek apartmanlardan insanlar yollardakileri izliyor. Arabalarıyla çıkmamaları gerektiğine dair yetkili ve etkili beyanatlar dinlediklerinden hiç biri işine gidemiyor. (Doktor karşı taraftan baksak yani yıldızlardan baksak bu apartmanlar da yıldızmış gibi gözükür mü? Olabilir. Olumlu olmanız bana cesaret veriyor doktor, size hayranım.)

Hayır, arabalar saygısız olabilir neticede araba deyip geçebilirim ama bu kadar normal algılanması beni deli ediyor. Binlerce araba geçiyor ve hiçbiri yıldızları takmıyor. Çok acele ediyorlar doktor! Bari acele etmeseler. … Nasıl? Hayır hayır ben arabalara saygı gösteriyorum tabi. Varlıkları kimi zaman saygı uyandıracak kadar işe yarıyor. Ama resmin tamamına bakıyorum ben. Bütün evreni düşününce çok yanılgısı olan bir deli gibi oluyorum. … Biliyorum deli olmadığımı. Ama bu saygısızlık böyle devam edemez. Biri bir şeyler yapmalı. İçimde çaresiz bir boşluk oluşuyor. … Hayır doktor, kavisim yok benim. Siz beni anlamak istemiyorsunuz galiba. … Ne Süryanisi doktor ben yıldızlar diyorum…